20 enthousiaste kinderen en twee moedige juffen besloten om donderdag 19 juni, deel te nemen aan de gordel voor scholen.
Er stond een schattentocht op het programma. Een wandeling van 5 km door de mooie tuinen van het Afrika museum in Tervuren.
Bij aankomst scheen de zon, kregen we allen een leuke gadget en mochten we ons vermaken bij de animatie alvorens we om half 12 de tocht mochten aanvangen.
Maar de regen speelde ons al voor de eerste maal parten. Zoveel aanbod: muurklimmen, springkastelen, basketten, trampolines, en nog veel meer. Maar wij stonden onder een tentje te schuilen tegen weer en wind. De kinderen konden één voor één even langs de schminkstand passeren en voor de rest was het springen en dansen om ons warm te houden. Gelukkig bleef iedereen er de moed inhouden.
Om half 12 mochten we dan eindelijk starten. En tijdens onze schattenjacht was het gelukkig droog. Daar zijn we nu heel blij om.
We wandelden door de bossen en kregen een verhaal te horen van een piraat. We moesten 5 opdrachten volbrengen om een stuk van de schatkaart te bemachtigen. Wanneer we op het eind alle stukken verzameld hadden, konden we de schat vinden. Vol enthousiasme en nieuwsgierigheid gingen we aan de slag. We moesten monsters verslaan, spoken verjagen, heksen verschalken en onze hersens gebruiken bij een raadsel. Maar we gingen door met volle moed.
Om half 12 mochten we dan eindelijk starten. En tijdens onze schattenjacht was het gelukkig droog. Daar zijn we nu heel blij om.
We wandelden door de bossen en kregen een verhaal te horen van een piraat. We moesten 5 opdrachten volbrengen om een stuk van de schatkaart te bemachtigen. Wanneer we op het eind alle stukken verzameld hadden, konden we de schat vinden. Vol enthousiasme en nieuwsgierigheid gingen we aan de slag. We moesten monsters verslaan, spoken verjagen, heksen verschalken en onze hersens gebruiken bij een raadsel. Maar we gingen door met volle moed.
En wat zat er in de schat???
Lekkere dingen!
Tegen 15.00 uur waren we rond en mochten we ons weer begeven naar de randanimatie. Maar daar was intussen al zoveel volk dat veel attracties gewoon gelimiteerd werden. Wij konden nergens meer bij.
En toch nog steeds geen klacht over de lippen van de kinderen.
We maakten ons dan maar klaar voor het optreden van Ellen. We konden lekker dicht bij het podium een plaatsje vinden.
De regen begon weer lichtjes te druppelen, maar het viel mee. De kinderen zwaaiden met hun handen, draaiden, huppelden, jumpten met volle overgave.
Tot plots Ellen aankondigde dat bij haar volgende nummer de hemel zou opengaan! Had ze dit beter niet gezegd zeg.
En of de hemel openging.
Dikke druppels vielen in bakken naar beneden. Op een mum van tijd waren we kletsnat.
Ellen eindigde haar optreden voortijdig en wij vingen de tocht aan naar onze bus.
10 minuten stappen door de zwaarste regenvlaag die we ons maar kunnen voorstellen. En nergens een schuilplaats.
Door en doornat stapten we de bus op.
Om op te drogen en warm te blijven, werden alle jassen, truien, broeken, t-shirts uitgedaan.
We zaten met 20 kinderen op de bus in hun ondergoed. Iets wat we niet licht zullen vergeten.
Gelukkig zorgde de film van Alladin voor afleiding.
De mama's en papa's konden hun verzopen spruit van de bus halen zonder kleertjes aan.
Het was een dag die zo mooi kon zijn geweest, had de regen ons niet gedwarsboomd.
En dan mogen we ons Clara niet vergeten die de hele tijd bij de EHBO post doorbracht.
Of de melkfles van Zoé die helemaal uitliep en zo haar hele broek al eens goed had nat gemaakt tijdens de tocht.
Het kon niet op....
We zijn er niet dood van, dat niet, en trouwens een dikke pluim voor alle kinderen die hun humeur niet lieten verpesten. Het kon alleen zoveel mooier zijn geweest met de zon van de partij.
Misschien een andere keer?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten